Παγκόσμια ημέρα για την εξάλειψη
της βίας κατά των γυναικών σήμερα κι όπως με όλες τις παγκόσμιες ημέρες, απλώς
συζητάμε σήμερα και δεν κάνουμε ουσιαστικά τίποτα όλο τον υπόλοιπο χρόνο...
Ας πιάσουμε τον πολιτισμένο
υποτίθεται κόσμο , γιατί όσο υπάρχουν μέρη που ο άντρας έχει δικαίωμα ζωής και
θανάτου πάνω στη γυναίκα και οι ίδιες οι μητέρες τους τις πηγαίνουν σε
πρακτικές για ακρωτηριασμό των γεννητικών τους οργάνων τι να σχολιάσουμε...
Η βία που θα υποστεί ή έχει
υποστεί κάθε γυναίκα στη ζωή της σωματική ή ψυχολογική είναι το σύνολο των
σκέψεων και των πράξεων όλων μας. Δεν ευθύνεται αποκλειστικά και μόνο ο άντρας
που το έκανε, αλλά και όλοι οι υπόλοιποι ως κοινωνία.
Μαθαίνουμε να διαχωρίζουμε τα
παιδιά από μικρά , γιατί το ίδιο έκαναν λίγο πολύ και σε εμάς... Και συνειδητά
ή μη λέμε και κάνουμε πράματα που διαμορφώνουν ένα σκεπτικό απαράδεκτο.
«Αν δεν είσαι καλό κοριτσάκι δε
θα σε αγαπάω. Δε θα σε θέλει κανείς...» Στην ανικανότητά μας να διατηρήσουμε
την τάξη ή την ησυχία ή να πειθαρχήσουμε το παιδί ώστε να κάνει κάτι , το
γεμίζουμε με αυτή την ανασφάλεια που θα την κυνηγάει όλη της την ζωή. Έχω ακούσει
και φράσεις και κυρίως από μαμάδες που τις θεωρώ τουλάχιστον τραγικές : «Όταν
λες όχι γίνεσαι τόσο άσχημη...» , «Ποιος άντρας θα σε πάρει που είσαι τόσο
τσαούσα...», «Άστον να κερδίσει βρε
χαζή, χάνεις όλη την θηλυκότητά σου» , «Ε και τι έγινε που σε χτύπησε ο
Κωστάκης, τι του είπες και τον θύμωσες τόσο πολύ; Δεν πρέπει να θίγουμε τον
εγωισμό των αγοριών...»
Τι μαθαίνουμε στα κορίτσια μας;;;
Να μη λένε όχι γιατί θα χάσουν την ομορφιά τους και όταν είναι πιο ικανές και
δυναμικές σε κάτι την θηλυκότητά τους και δεν θα τις προτιμήσει κάποιος; Κι ότι
αν ο άντρας θύμωσε και την χτύπησε φταίει αυτή που του έθιξε τον εγωισμό;
Και μετά φυσικά φταίνε οι γυναίκες
για όλα... Αυτές που έχουν τίγκα ανασφάλεια, που είναι άκρα ενοχικές. Που
θεωρούν πως για όλα όσα παθαίνουν από κομπλεξικά αγόρια που γίνονται μετά
κομπλεξικοί άντρες φταίνε αυτές... Γιατί δημιουργώντας κατεστραμμένα κορίτσια,
παράλληλα δημιουργούμε και κατεστραμμένα αγόρια... Δεν γίνεται μονομερώς.
Μαθαίνουμε στα κορίτσια μας να
ανέχονται, να επιτρέπουν απαράδεκτες συμπεριφορές μόνο και μόνο από τον φόβο
της απόρριψης και το άγχος να μην μείνουν μόνες. Δεν αντιλαμβανόμαστε πως είναι
χίλιες φορές καλύτερα να είναι μόνες παρά με κάποιον που ασκεί βία. Γιατί και η
λεκτική και η ψυχολογική είναι βία. Κι αργότερα σίγουρα θα κλιμακωθεί και σε
σωματική.
Υπάρχουν περιπτώσεις που η
οικογένεια γνωρίζει πως η γυναίκα κακοποιείται και σωματικά και δεν επεμβαίνει!
Αφήνεις ένα πλάσμα να υποφέρει και δεν επεμβαίνεις! Ή ακόμα χειρότερα
ακούγονται φράσεις όπως «Ε όλες φάγαμε τις φάπες μας...» «Έτσι είναι άντρες...»
«Όποιος αγαπάει χάνει τον έλεγχο...» κι άλλες γελοιότητες!
Αυτά συμβαίνουν γιατί πραγματικά
δεν αγαπάμε και δεν σεβόμαστε τους εαυτούς μας, γυναίκες κι άντρες και κατ’ επέκταση ο ένας τον άλλον... Βαθιά
διαταραγμένα άτομα που δέχονται βία και ασκούν βία. Κανένας φυσιολογικός άντρας
δεν είναι έτσι. Κανένας φυσιολογικός άνθρωπος δεν μπορεί να δικαιολογήσει την
βία όταν την βλέπει στο παιδί του , στην αδερφή του , στην φίλη του, στον
οποιονδήποτε!
Δεν αρκούν οι συζητήσεις και τα
ευχολόγια. Δεν αρκεί να στηρίζουμε ο ένας τον άλλον και να είμαστε πάντα εκεί
να ξέρουν πως θα τους σταθούμε , θα τους γλιτώσουμε σε ότι συμβεί. Δεν είμαστε
αιώνιοι , είμαστε φθαρτοί. Ούτε είμαστε πανταχού παρόντες. Και δεν μπορούν και
δεν πρέπει να εξαρτώνται από κανέναν.
Πρέπει όλοι από τα πρώτα βήματα
της ζωής τους να μάθουν να είναι δυνατοί, αυτόνομοι. Να έχουν τα «όπλα» για ένα
γερό μυαλό, ένα γερό ψυχικό κόσμο κι ένα γερό κορμί. Αυτά πάνε όλα μαζί πακέτο.
Δεν γίνεται αλλιώς.
Θα μου πείτε πού το πήγα πού το
έφερα, πάλι στο Κραβ Μαγκά το κατέληξα. Ε, ωραία εγώ την αυτοάμυνα την έφερα
εκεί, εσείς πάτε την όπου θέλετε. Αλλά δεν υπάρχει άλλη εναλλακτική.
Αρκετά πια με τις αηδίες πως τα
παιδιά που κάνουν αυτοάμυνα θα γίνουν επιθετικά. Να κοιτάξετε με ποιόν
εκπαιδευτή κάνουν και τι κάνουν. Επίσης αυτοάμυνα θα κάνουν, όχι χειροτεχνία.
Αλλιώς να τα στείλετε με τις γιαγιάδες στα ΚΑΠΗ για πλέξιμο... Τόσα χρόνια
δηλαδή που δεν κάνανε αυτοάμυνα είδαμε που βγήκαν όλα οκ αγγελούδια και δεν
έχουμε ούτε θύματα bullying κι είναι όλα υπέροχα..
Επίσης έλεος με την γυναικεία
αυτοάμυνα πως θα γίνουν όλες οι γυναίκες μυώδεις τέρατα κλπ. Είναι πρακτικά
αδύνατον! Πιο γρήγορες , πιο δυνατές, πιο υποψιασμένες , με καλύτερη ψυχολογία
και σίγουρα θα μπορούν να σας ανοίξουν το κεφάλι αν τους επιτεθείτε και
λιγότερο θύματα. Πιο άντρες δε θα γίνουν... Εδώ δεν καταφέρνουν μερικοί άντρες
να γίνουν πιο άντρες που το χρειάζονται κι όλα...
Αγαπάω πραγματικά σημαίνει θέλω ο
άλλος να είναι δυνατός από όλες τις απόψεις. Όταν εγώ δεν είμαι εκεί για να
βοηθήσω, λες κι αν ήμουν θα ήμουν ο Σούπερμαν για να τον σώσω, αλλά λέμε, να
μπορεί να προσπαθήσει να αντιμετωπίσει τα πάντα. Να είμαι ήσυχος. Αγαπάω
πραγματικά δεν σημαίνει επειδή εγώ είμαι λιγότερο δυνατός από τον άλλον θέλω να
«μειωθεί» λίγο ή πολύ η δύναμή του για να μην τον χάσω...
Ελπίζω κι εύχομαι μέχρι του
χρόνου τέτοια μέρα να έχουμε σταματήσει τα ευχολόγια και να δυναμώνουμε ο ένας
τον άλλον. Να προστατεύουμε ο ένας τον άλλον. Να έχουμε εξαλείψει τα κόμπλεξ
και τις παθογένειες που οδηγούν στη βία.
Τίνα Βάμβουρα
