Μισή καρδιά μισή δουλειά

Κατά την διάρκεια όλου αυτού του διαστήματος της ενασχόλησής μου με το Κραβ Μαγκά ακούω πολλά και διάφορα από το περιβάλλον μου, αλλά αυτά που με προβλημάτισαν ακόμα πιο πολύ ήταν από μία τυχαία συνάντηση με γνωστή στο δρόμο πρόσφατα.

«Ακόμα χτυπιέσαι εσύ;» είπε με αποδοκιμαστικό ύφος καθώς κοιτούσε κάτι μελανιές που είχα. «Είχα την αίσθηση πως τώρα που αδυνάτισες , θα σταματήσεις.» Κι αυτό ήρθε και κούμπωσε με μια άλλη ερώτηση που μου κάνουν συχνά μεταξύ αστείου και σοβαρού μερικοί : «Να ξεκινήσω Κραβ για να αδυνατίσω;»

  Ιεροσυλία και μόνο να σκεφτεί κανείς πως χρησιμοποιεί το Κραβ Μαγκά για να αδυνατίσει. Σαφώς και θα έρθει αυτό ως επακόλουθο αν κλείσεις και το στόμα σου και δε σαβουρώνεις ότι βρεις , αλλά αν το ξεκινάς έτσι, νομίζω πως καλύτερα να αφήσεις το Κραβ και να πας να κάνεις κάτι άλλο για απώλεια βάρους. Αν μάλιστα θεωρείς πως μόλις φτάσεις στα κιλά που είσαι οκ σταματάς γιατί το Κραβ σου έκατσε βαρύ , μελανιάζεις, πονάς ίσως, κουράζεσαι  και δεν ξέρω κι εγώ τι άλλο , επίσης καλό θα είναι να κάνεις κάτι άλλο... Γιατί να μπεις σε αυτή τη διαδικασία από την αρχή.

Σου λέει εσύ τι έκανες. Μα στη δική μου την περίπτωση έγινε αλλιώς. Εγώ τα κιλά τα έχασα για το Κραβ. Για να μπορώ να απολαμβάνω τις προπονήσεις χωρίς το φόβο να πεθάνω κατά την διάρκεια αυτών. Αυτό ήταν το δικό μου κίνητρο. Κι αυτό πιστεύω πως πρέπει να κάνει ο καθένας. Να βρει αυτό που θα του αρέσει. Που θα τον παρακινεί. Ότι και να είναι αυτό.

Ας είναι το τάβλι που λέει ο λόγος. Αν αυτό σε βοηθήσει,  αν το αγαπήσεις τόσο πολύ , θα αφοσιωθείς, θα κάνεις αυτά που πρέπει γιατί τα θέλεις , όχι αγγαρεία, θα έρθει η αλλαγή που τόσο περιμένεις σε σένα και στη ζωή σου.

Αλλά δε θέλει να μου ξεκινάς με μισή καρδιά. Να κάνεις μισές δουλειές. Να έχεις τακτικές, θα το πάω μέχρι εκεί γιατί και τόσο καλά είναι μωρέ και σταματάω. Αν σταματήσεις θα χαθεί όλη η σκληρή δουλειά που έκανες. Δε θα κρατήσουν τα αποτελέσματα. Θα είσαι πάλι πίσω στο μηδέν σε χρόνο ρεκόρ.

Αυτή είναι η νοοτροπία που έχει επικρατήσει σε όλα και ειλικρινά με ενοχλεί. Και φαίνεται πως δε λειτουργεί, γιατί αν λειτουργούσε πραγματικά, δε θα ήμασταν έτσι. Θα ήμασταν όλοι τέλειοι, όλα υπέροχα κι όλοι χαρούμενοι. Δώστα όλα ρε παιδί μου. Δώσε πάθος, Δώσε ό,τι έχεις κι ό,τι δεν έχεις αν γίνεται. Και μείνε προσηλωμένος στο στόχο κι έχε διάρκεια και συνέπεια σε αυτό που επέλεξες. Μην ταλαντεύεσαι πέρα δώθε ανάλογα τα κέφια και τις περιστάσεις.

Αφού υποτίθεται βρήκες αυτό που σου αρέσει, αυτό που γαληνεύει την ψυχή σου, αυτό που ξέρεις πως θα σε κάνει να δημιουργήσεις, να βελτιωθείς, να ανακαλύψεις και να σπάσεις τα όριά σου , τι μου κρατιέσαι; Μη σε ματιάσουνε;

Και μιας που ανέφερα το Κραβ και την γαλήνη της ψυχής , να μην ξεχάσω να αναφερθώ και στους φίλους μου που γελάνε μέχρι δακρύων κάθε φορά που μου λένε «άντε να πας στην προπόνηση να χτυπηθείτε να ησυχάσεις...»  Ε, τι να κάνουμε , μερικοί έτσι ηρεμούμε. Το Κραβ είναι λοιπόν πολύ συνοπτικά για αυτοάμυνα πρωτίστως, για να μας μαθαίνει να μην εγκαταλείπουμε τον αγώνα γενικότερα, ηρεμία όπως προείπαμε και στο τέλος θα έβαζα την φυσική κατάσταση που θα έρθει ως επακόλουθο ανάλογα με το τι προσπάθεια θα κάνει κάποιος κατά τη γνώμη μου. Μα πάνω από όλα νομίζω είναι τρόπος σκέψης κι αντίδρασης. Είναι πώς αντιμετωπίζεις τη ζωή, τα προβλήματα και τους ανθρώπους γενικότερα. Αλλά αυτό είναι μια κουβέντα με πολλή ανάλυση κι εγώ δεν είμαι ειδική επί του θέματος για να την κάνω.

Για την ώρα νομίζω κρατάμε αυτό αν κάτι πρέπει να το ζορίζεις για να σου βγει, αν το κάνεις με μισή καρδιά, αν το κάνεις για το φαίνεσθαι κι όχι γιατί πραγματικά είναι αυτό που γουστάρεις και θέλεις να τα δώσεις όλα, μην το κάνεις. Αποδέξου αυτό που είσαι , αυτά που θέλεις αβίαστα , αυτά για τα οποία θα έκανες τα πάντα με τόσο πάθος που όλοι θα σε έλεγαν τρελό και γραφικό, αλλά εσύ και πάλι θα νόμιζες πως δεν έκανες απολύτως τίποτα.

Τίνα Βάμβουρα