Επιτέλους τέλος!

Τελευταία έχω φάει απίστευτο κόλλημα με την Ταρντόγατα, την πιο ζοχάδα γάτα που κυκλοφορεί στο διαδίκτυο.

Όταν η γάτα ενημερώθηκε πως το τέλος του κόσμου έρχεται σε λίγες μέρες , αναφώνησε : επιτέλους!

Την ίδια ακριβώς αντίδραση είχα κι εγώ. Άντε να πέσει τελικά ο ουρανός στα κεφάλια μας να ησυχάσουμε!

Να πάψω να βλέπω γύρω μου όλα και όλους όσους με απογοητεύουν και με πληγώνουν.

Να τελειώνω με τους ανθρώπους και τα προβλήματα.

Αυτό το αστειάκι που λέγεται ζωή στη Γη, παρατράβηξε.

Δεν αντέχω άλλο.

Με φέρανε να ζήσω και από κάποιο σημείο και μετά, νομίζω πως ζω από κεκτημένη ταχύτητα.

Απλώς επειδή δεν αυτοκτονώ ή δε μου τελειώνουν οι μπαταρίες.

Δεν είμαι αγνώμων.

Άλλοι είναι άρρωστοι και πολεμάνε να κρατηθούν στη ζωή, γιατί πιστεύουν πως είναι ωραία.

Και ίσως να έχουν και δίκιο.

Ουσιαστικά δεν ξέρω αν θέλω να πεθάνω.

Αλλά σίγουρα ξέρω πως δε θέλω να ζω άλλες φρίκες.

Κουράστηκα από πολλά και πλέον δε με τρομάζει ο θάνατος που για κάποιους λόγους συναντάω πολύ συχνά στη ζωή μου. Με τρομάζει το να ζω ανάμεσα σε ανθρώπους.

Με τρομάζει ο άνθρωπος, η προδοσία, η αχαριστία, η αρρώστια, η πείνα, η ανημπόρια, η ξεφτίλα, ο πόνος.

Αλλά ο θάνατος όχι.

Δεν ξέρω τι ακολουθεί μετά. Αν εξακολουθούμε να υπάρχουμε κάπου αλλού με κάποια άλλη μορφή ή αν περνάμε οριστικά στην ανυπαρξία.

Αλλά πάντα θεωρούσα καλότυχους όσους έφευγαν και γλίτωναν από τον σκατόκοσμο.

Πάντα έκλαιγα περισσότερο αυτούς που μένουν και τα λούκια που έχουν τραβήξουν.

Με την ανυπαρξία είμαι οκ. Αλλά αν υπάρχουμε κάπου αλλού με κάποια άλλη μορφή, θα παρακαλούσα να έχω πλάι μου μόνο τετράποδα και τα λιγοστά δίποδα που αγάπησα και με αγάπησαν.

Καλή η πρόβλεψη των Μάγια , αλλά για το τι ακολουθεί μετά δε μας είπαν! Κι έχω ένα άγχος όσο να πεις…

Όταν κάποια στιγμή φύγω, έχω δώσει εντολή στη φίλη μου, να γίνει πάρτυ. Με μεζέδες και τραγούδια. Να είναι μια χαρούμενη στιγμή, που επιτέλους γλίτωσα!

Αν έρθει η συντέλεια βέβαια, θα πρέπει να δώσω την εντολή για το γλέντι στον Μητσοτάκη , στις κατσαρίδες και στους μαλάκες… Γιατί μόνο αυτοί θα επιβιώσουν…

Αν με χρειαστείτε στις 21 του Δεκέμβρη, κάπου εδώ τριγύρω θα είμαι, θα κάνω δεήσεις στον ουρανό και θα λέω : «Πέσε! Πέσε!»

Παρακαλώ μη με διακόψετε.

Τίνα Βάμβουρα